Tijdens het werken aan deze serie mixed-media schilderijen dacht ik na over de tekst uit Ezechiel waarin het gaat over het versteende hart. In onze tijd hebben christenen het vaak over ‘hartgesteldheid’, die zegt iets over de juiste instelling waarmee je leeft of van waaruit je keuzes maakt, dingen zegt en doet.

Al voor de pandemie had ik de ervaring dat ik steeds minder verbinding kon maken met de mensen om me heen. In gesprekken had ik meestal het gevoel dat de ander er niet bij was met z’n aandacht. Soms had ik zelfs het idee dat de ander maar gewoon wat terug zei en dat de inhoud van het gesprek niet belangrijk was. Het voelde eenzaam en ik legde de oorzaak ervan bij de smartphone en de constante stroom van informatie die mensen op zich af krijgen iedere dag. Iedereen moet vechten om aandacht tegenwoordig, zelf voor de meest eenvoudige dingen.

Tijdens de pandemie was de situatie, in mijn persoonlijke leven, nog erger want mensen trokken zich terug in hun eigen bubbel. Helaas bleek ik soms niet meer in die bubbels te passen, waarschijnlijk vanwege mijn geloof in God. Nu, na de pandemie en een jaar oorlog in Europa ( met alle onrust die daaruit voortkomt) is met een aantal mensen de verbinding verbroken….vanwege nieuwe opvattingen en overtuigingen die deze mensen in hun bubbel hebben opgebouwd of omdat hun hartgesteldheid veranderd is ten opzichte van mij.

Vandaag de dag is het meestal enorm vermoeiend (en soms gewoon spannend) om met mensen in gesprek te zijn; er zijn veel gevoeligheden, nieuwe taboes waar niet over gesproken kan/mag worden en er is een soort hyper gebruik van de smartphone waarbij mensen helemaal in de flow gaan terwijl de ander naast ze zit en contact wil maken. Of mensen controleren wat je zegt via Google, tijdens het gesprek, alsof Google de enige echte waarheid in pacht heeft. Ik zie het overal om me heen en het is niet leeftijdgebonden. Als je op een treinstation staat te wachten op de trein en je kijkt om je heen, zie je de meeste mensen met hun telefoon bezig. Al dan niet met koptelefoon op zijn ze tegelijkertijd aanwezig en afwezig. Het voelt alsof mensen in verschillende delen van de realiteit leven.

Heeft deze tendens invloed op de hartgesteldheid van mensen? Worden mensen harder, radicaler of minder meelevend met andere mensen door de smartphone met al zijn verleiding? Kun je nog vrijuit spreken en je gevoelens delen zonder dat de ander boos op je wordt? Is er nog ruimte om het evangelie te delen van mens tot mens?

Ik weet het niet, maar wat ik wel kan waarnemen in ons land, is dat christenen bijna niet meer te onderscheiden zijn van niet-christenen in hun doen en laten. Terwijl God ons vraagt om ‘geheel anders’ te zijn….tegelijkertijd blijkt het bijna onmogelijk om niet mee te doen, want iedereen communiceert nu via apps & social media en negeren gewoon andere pogingen tot communicatie. Het gaat niet om de telefoon zelf, want dit is alleen maar materie; het gaat om de keuzes die mensen maken met hun hart en hoofd.

Wat kun je, als christen, anders doen om in verbinding te blijven met de ander en je liefde voor God te delen?

Hoe kun je je hartgesteldheid positief houden?

Tijdens het werken dacht ik aan de toekomst. Een toekomst waarvan ze (overheid, wetenschap, media etc) zeggen dat de ene ramp na de andere gaat komen; ik snap waarom mensen zich terugtrekken in hun eigen binnenwereld. Het is beangstigend. Het is teveel en te eng. Het is moeilijk om de hoop vast te houden en een positief toekomstperspectief te zien. Daarom wil ik iedereen bemoedigen om vooral verbinding te blijven maken met andere mensen, echte mensen in het echte leven, in de supermarkt, de trein, je werk, op school en thuis. Kijk de wereld in en zie de natuur opleven, zet je koptelefoon af en hoor de vogels fluiten en voel dat je leeft.

Songtekst

Oh, look at where we are; God has brought us both so far,
We’ve been delivered by his hand, and brought to the place where we now stand.

Love is patient, love is kind,
Love comes through every time,
Always protects, hopes and trusts,
Keeps on believing and it never gives up.

In my life I have seen so many things, but nothing has touched me so deep inside as when I see Jesus in your eyes.

In my heart I’m very sure,
In his love, ours will endure,
Loving him by loving you,
In serving Jesus, I will serve you too.

For his glory we will live,
He has given us love to give,
I am with you, heart and soul,
Wherever he leads, together we will go.

In my life I have seen so many things, but nothing has touched me so deep inside as when I see Jesus in your eyes, in your eyes.