Ik was aan het werk met deze serie mixed-media collages. Ik wilde verbeelden hoe het geloof voor mij de rots is waarop ik mijn huis wil bouwen. Tijdens het creatief proces moest ik steeds nadenken over wat ‘geloven’ vandaag de dag is…

Tijdens de pandemie is heel belangrijk geworden waarin je gelooft. Er zijn kleine en grote groepen ontstaan op basis van wat mensen zijn gaan geloven, hun eigen versie van de realiteit die ze waarnemen. De waarheid is fluïde en daarmee dus subjectief. Jij hebt jouw waarheid en ik de mijne; dat is wat we steeds vaker horen op televisie of in onze eigen sociale kringen.

In de Bijbel zegt de Here Jezus: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan tot de Vader komen dan door Mij.”

Er wordt genoeg ruzie over gemaakt door mensen: bestaat God? – en waarom doet Hij dan dit of dat…? Iedereen weet wel situaties te bedenken waarom God iets te verwijten valt. Waarom Hij niet ingreep in een situatie of waarom Hij alleen maar toekeek in een andere situatie. Als je de waarheid op die manier benaderd dan is het inderdaad maar een ‘stomme God’.

Ik ervaar een God die ieder mens een vrije wil heeft gegeven en met die vrije wil doen mensen goede en slechte dingen. Zodra God gaat ingrijpen op iedere daad uit vrije wil…wat maakt Hij dan van ons? Marionetten of robots?

Als ik nadenk over de dingen waarin ik geloof, maak ik zelf een inschatting van wat ik zie als waarheid; het kan ook niet anders, want we worden steeds vaker geconfronteerd met nep-nieuws en deep fake. Je zult zelf moeten onderzoeken wat je gelooft en waarom je het gelooft.

Voor mij is de Bijbel daarom een houvast. In de Bijbel staan zoveel lessen waar ik op kan vertrouwen en op kan bouwen. Het is een levensboek met verhalen van mensen die, net als wij, allerlei dingen meemaakten. En ook leer ik God juist kennen door deze verhalen. Ik weet dat Hij de rots is waarop ik mijn huis wil bouwen, mijn leven aan wil wijden. En ik besluit daarom iedere dag weer: ja, ik geloof dit.