Toen ik in 1996 voor de eerste keer de Bijbel las werd ik meteen gegrepen door het boek Prediker, (waarschijnlijk) geschreven door Salomo. Als schrijfster van gedichten herkende ik me in zijn taalgebruik, de manier waarop hij reflecteert op zichzelf en de samenleving om hem heen.

Lucht en leegte, zegt Prediker,

lucht en leegte, alles is leegte.

Welk voordeel heeft de mens van alles wat hij heeft verworven,

al zijn moeizaam gezwoeg onder de zon?

Prediker 1:2-3

Zoals veel andere mensen doe ik dat ook, maar meestal niet in gesprekken met andere mensen. Dat komt voor mij te snel neer op een debat of een polariserende uitwisseling van meningen. Ik zoek de reflectie samen met de Here God in een doorlopende verbinding met Hem, waarin ik reflecteer op mezelf en de samenleving waarin ik leef door dit te om te zetten in beeldtaal en mijn eigen gedicht-verhaaltjes.

In mijn creatief proces werk ik vanuit mijn intuïtie dat mij laat zoeken, spelen en experimenteren tot er vanzelf iets uitkomt dat ik wil delen. Niets is fout, dus er is geen sprake van falen. In mijn samen-zijn met God ben ik als een kind dat haar Vader laat zien waar ze mee worstelt, waar ze vreugde bij voelt en waar ze van droomt…